និទានកថា

 តាំងខ្លួនជាសុភាពបុរសតែកំសាកមិនក្លាហាន

កុំចាញ់បោកនិងជីវិតបណ្តោយតាមកម្មតែមិនបណ្តោយតាមវាសនា។

ស្វែងរកផ្លូវដើរដោយខ្លួនឯង 

ជីវិតបោកយើងប្រើឲយើងហត់រឿងជីវិតយកមកគិតវាកំសត់ស្អប់ខ្លួនឯង ខឹងនិងខ្លួនឯងខ្ញុំមិនដឹងអំពីខ្លួនឯង ទីបំផុតក៏នៅតែជាខ្លួនឯង គ្មានអ្នកណាក្រៅពីខ្លួនឯង ហើយនិងជួបខ្លួនឯងទីបញ្ចាប់វាជាខ្លួនឯង ។

អណ្តាតអត់ឆ្អឹងអាចធ្វើមនុស្សមានគ្រោះថា្នក់ក្រដាសអត់អក្សរអាចធ្វើឲមនុស្សពិបាកនិងយល់តែបើអក្សរមានហើយក៏ប៉ុន្តែមនុស្សនៅតែមិនអាចយល់បានទៀតនោះ៕

សសេរនៅការចង់ចាំទុកជាការរៀនសូត្រអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងរួចហើយ

ខ្ញុំត្រូវតែខំប្រឹងជួយខ្លួនឯង ជីវិតដូចជាជួកនៅលើក្រដាសនៅពេលដែលយើងសសេរវាចាប់ផ្ដើមមានប្រតិកម្មនៅពេលដែលវាត្រូវបានបញ្ឈប់នោះពិភពលោទាំងមូលនឹងត្រូវរលាយ។

គេនិងប្រើរបស់នៅពេលដែលវាមានតម្លៃហើយគេនឹងបោះចោលនៅពេលដែលវាលេងមានតម្លៃ។

ប្រហែលជាពេលនេះត្រូវរៀនអំពើរបស់ដែលត្រូវធ្វើជាមនុស្ស។

រៀនអំពើការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងគ្រប់គ្រងពិភពលោកនៅក្នុងពេលនេះ។

រៀនអំពើវិធីដែលកាត់ផ្ដាច់ភាពអវិជ្ជមានរបស់ខ្លួនឯង។

ស្វែងអំពើរៀបដែលនិងត្រូវបោះបង់ចោលនៅអ្វីដែលមនុស្សលោកកំពុងតែធ្វើបោះបង់ចោលនៅអ្វីដែលមនុស្សលោកនឹងគិតថានិងធ្វើ។

ម្សិលមិញជាថ្ងៃដែលស្រអាប់ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលមានភាពស្រះបំពងថ្ងៃស្អែកជាថ្ងៃដែលត្រូវកំណត់ដឹង។

មិនមានភាពភ័យក្លាចអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើប៉ុន្តែមានអារម្មណ៏មិនល្អនៅអ្វីដែលខ្លួនមិនបានធ្វើ។ ពេលនេះខ្ញុំនិយាយជាមួយនិងអ្នកហើយខ្ញុំក៏បានធ្វើ​វារួចហើយដែលអ្វីដែលត្រូវធ្វើហើយក៏ខ្ញុំមិនមានការស្ទាក់ស្ទើរដែលនៅពេលនេះប្រសិនបើចម្លើយនោះយ៉ាងម៉េចនោះក៏ខ្ញុំត្រូវតែទទួលយកប៉ុន្តែប្រសិនបើវាខុសនិងអ្វីដែលមិនមែនជាការរំពឺងទុកនោះខ្ញុំត្រូវពិចារណាម្តងទៀតហើយកែតម្រូវអារម្មណ៏ខ្លួខ្លួនឯង។

សត្រូវឈ្លានពានទឹកដីប្រជាជនត្រូវរស់នៅវេទនាពេញដោយក្តីឈឺចាប់គិតអីឲច្បាស់មុននិងធ្វើ

នៅពេលដែលយើងមិនសូវមានសកម្មភាពយើមិនមានឥទិ្ធពលអ្វីនោះទេនៅក្នុងពិភពលោកយើងត្រូវមានសកម្មភាពឲបានច្រើនប្រសិនបើយើងចង់ឲមានឥទិ្ធពលនៅលើពិភពលោកគ្រប់យ៉ាងគឺត្រូវគិតគួរបានម៉ុតចុតនិងសកម្មបំផុត។

នៅក្នុងនាមជាមនុស្សដែលចាប់កំណើតនៅលើទឹកដីមួយនេះនៅពេលដែលប្រទេសជាតិជួបគ្រោះប្រជាជរស់នៅការកាប់សម្លាប់ខ្ញុំមិចនិងអាចរត់គិចខ្លួនដើម្បីរស់នោះ។ ប្រសិនបើរត់គិចហើយរស់នៅហើយវិលមកវិញប្រមូលកម្លាំងកម្ចាចសត្រូវនោះវាប្រាកដជាប្រសើរ

បានត្រឹមតែខឹងនិងសត្រូវខ្លួនឯងបណ្តាសារតែមិនបានធ្វើឲសត្រូវដកថយចុះចាញ់នោះទេពេលខឹងនិងសត្រូវខ្លួនវាធ្វើឲបាត់បង់ស្មារតីការគិតមិនត្រឹមត្រូវនិងនាំយើងឲបរាជ័យបើជ្រុលជាខឹងផ្ទុយទៅវិញគួរតែយកពួកគេមកប្រើប្រាស់វិញគឺល្អជាងវាអាចធ្វើជាផលប្រយោជន៏ចំពោះយើងតែត្រូវប្រើប្រាស់ពួកគេឲបានល្អចៀសវាងគ្រោះថា្នក់។

ការបែងចែករបស់ខ្ញុំអំពីប្រវិត្តសាស្រ្តនិងបន្ចុប្បន្នមិនបានល្អមើលមិនឃើញអ្វីដែលវាត្រូវកើតឡើងមិនឃើញអំពីល្បិចកលដែលសត្រូវបានរៀបចំធ្វើឲបរាជ័យដែលបាត់បង់ជីវិតមនុស្សរាប់លាននាក់ត្រូវបានស្លាប់ប្រទេសជាតិត្រូវជួបនិងទុក្ខប្រជាជនរស់នៅភ័យខ្លាចខ្លះត្រូវបានរត់ចេញពីទីកន្លែងកំណើត។

ប្រជាជនរស់នៅមិនស្រណុនៅក្នុងចិត្តពេញដោយភាពភ័យរន្ធត់ខ្លាចថ្ងៃក្រោយយទៅត្រូវបាត់បង់ទឹកដីដែលខ្លួនរស់នៅប្រពៃណីត្រូវបានសត្រូវយកទៅវប្បធម៏និងអ្វីជាច្រើនទៀតដែលត្រូវបានបាត់បង់គឺដូចទឺកកកដែលជិតនិងរលាយទឹកជិតនិងពុំះត្រីដែលនិងជិតត្រូវបានគេចំហុយអារម្មណ៏ពោរពេញដោយការភ័យខ្លាចរស់នៅដូចជាស្លាប់ទៅហើយម្នាក់ៗគ្មានសង្ឈឹមធ្វើឲបាក់ទឺកចិត្តខ្លួនឯងផ្ទាល់មិនបានធ្វើរឿងដែលត្រឹមត្រូវធ្វើអ្វីដែលខ្លួនគួរធ្វើ។

មនុស្សគ្រប់គ្នាគឺប្រាកដជាចង់និយាយបែបនេះហើយក្នុងចិត្តពិតជាគិតបែបនេះតែមិនអាចធ្វើអ្វីបានគ្រាន់គិតក្នុងចិត្តហើយសសេរវាមកតាមពិតគឺខ្លួនចង់ធ្វើខ្លាំណាស់ប៉ុន្តែបែបជាគ្មានសមត្ថភាពសម្រេចវាបានធ្វើឲអ្វីទាំងអស់បាត់បង់ឈាមហូរស្រោកសព្វពេញផ្ទៃដី

តើត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅដើម្បីឲខ្លួនរស់នៅបានល្អគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីការព្រឹងខ្លួនឲមានភាពមាំទាំរឹងពឹង

ក្នុងពិភពលោកនេះអ្នកពូកែគឺជាចៅហ្វាយអ្នកទន់ខ្សោយគឺជាទាសករអ្នកឈ្នះជាស្តេចអ្នកចាញ់ជាចោរពេលសត្រូវឈ្លានពានត្រូវតែសម្លាប់គ្មានទោសអ្វីនោះទេព្រោះសត្រូវចង់បានបែបនេះដូចច្នេះពួកគួរតែទទួលបានការស្លាប់គឺសាកសមណាស់ចំពោះពួកសត្រូវនោះ។

ក្នុងពិភពលោកនេះបែបនេះដូចនេះគឺអញ្ចឹងបែបនឹងអ្នកដើរយឿតនៅក្រោយអ្នកដើរលឿនគឺជាអ្នកដឹកមុខយើងទន់ខ្សោយត្រូវគេធ្វើបាបយើងខ្លាំងនិងត្រូវបានគេគោរពពិភពលោកគឺបែបនេះគ្មានជម្រើសអ្វីក្នុងការរស់នៅបែបនោះពិតមែនថានៅពេលដែលយើងខ្លាំងជាងគេសត្រូវរបស់យើងៗអាចមានភាពអនុគ្រោះប្រកបដោយមេត្តាអណិតអាសូរដល់មនុស្សលោកដូចគ្នាគ្មានគំនិតអាក្រក់ដែលចង់ទៅធ្វើបាបអ្នកណាម្នាក់នោះទេ។ប៉ុន្តែបើសិនសត្រូវរបស់ត្រូវបានឈ្នះនោះពួកគេនិងសម្លាប់យើងចោរទាំងអស់មិនទុកយើងនោះទេ។

ពេលដែលខ្ញុំបានយល់អំពីពិភពលោកនេះច្បាស់នោះប្រាកដជាអាចធ្វើកិច្ចការធំបាន។

តើពេលណាដទើបអាចយល់បានពេលដែលខ្ញុំត្រូវស្លាប់?

ប្រសិនបើខ្ញុំចង់រស់នៅឲបានស្រួលស្រណុកមិនមានការខ្វាយខ្វល់រស់បានសុខនោះខ្ញុំគ្រាន់តែមិនមកទីនេះនៅផ្ទះសុក្រស្រែរបស់ខ្ញុំដាំដុំះដាំបន្លែបន្តិចបន្តួចគ្រាន់ចិញ្ចឹមជីវិតរស់ដល់ស្លាប់គ្មានការលំបាកអ្វីនោះទេគ្មានការគិតព្រួយបារម្ភអំពីពិភពលោករស់គ្មានខ្វល់ខ្វាយអ្វីទាំងអស់គឺស្រួលប្រសិនបើខ្ញុំគ្រាន់តែចង់រស់នៅបែបនោះប្រសិនបើគ្រាន់តែជាជនធម្មតាម្នាក់នោះ។

ប៉ុន្តែតែវាមានន័យអ្វីទៅបើគ្រាន់បែបនេះមនុស្សលោក។

7/9/2021

ប្រសិនបើមិនបានដឹងអំពីភាសារបស់សត្រូមិនបានដឹងអំពីខ្លួនសត្រូវគេចូលចិត្តអ្វីមិនចូលចិត្តអ្វីតែយកឈ្នះលើសត្រូវយ៉ាងម៉េចទៅ?

រឿងបរទេសចម្លងវប្បធម៏របស់យើងទីមួយមានហេតុល្អទីពីរគឺអាក្រក់ចំពោះយើងដូចចេ្នះតើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីប្រើប្រាស់ឲបានល្អ?

គ្មានគំនិតអ្វីដែលរើកចម្រើនសោះតើំមែនទេរាល់អ្វីដែលគិតនិងធ្វើវាតែងតែបរាជ័យព្រោះតើអ្វី?

ហេតុអ្វីបានជាមិនប្តូរឲគ្រោះថា្នក់ទៅជាលាបគនិតតែងតែពីអវិជ្ចមានហេតុបានជាមិនប្តូរឲទៅជាវិជ្ចមានវិញទៅនៅពេលដែលវាកើតឡើងហេតុបានប្រឆាំងហើយធ្វើរឿងដែលអត់បានការគ្មានប្រយោជន៏ទៅវិញរឿងរាយជាច្រើនដូចជារឿងអង្គវគ្តដែលបរទេសបានសាងសង់ឡើងហើយឥឡូវនេះយើងបានប្រតិកម្មចំពោះរឿងនេះដោយគ្រប់គ្នាខឹងនិងវាយ៉ាងខ្លាំងធ្វើឲខ្លួនក្លាយទៅជាមនុស្សល្ងើល្ងើរឆោតល្ងង់មិនបានពិចារណាឲបានវែងឆ្ងាយប្រែរឿងអវិជ្ចមានទៅជាវិជ្ចមានវិញទៅជាផលប្រយោជន៏របស់យើងវិញទៅហេតុអ្វីបានជាគិតឃើញតែការបរាជ័យដូចច្នេះ។

មនុស្សមិនយល់អំពីអ្វីៗទាំងអស់បែជាកើតក្តីទុកធ្វើឲខ្លួនបរាជ័យមិនអាចនិងរើកចម្រើនបានដោយសារតែប្រតិកម្មដែលជាហេតុផលមិនមែនល្អតាមពិតការប្រតិកម្មនោះល្អរួចទៅហើយប៉ុន្តែប្រហែលជាយើងប្រើប្រាស់វាមិនបានល្អបែបទៅជាខុសឆ្គងទៅវិញធ្វើឲខូចខាតផលប្រយោជន៏របស់ខ្លួនអ្វីទាំងអស់ដែលយើងបានឃើញប្រហែលជាពាក់កណ្តាលល្អហើយពាក់កណ្តាលទៀតគឺអាក្រក់ការប្រតិកម្មចំពោះអ្វីដែលយើងបានឃើញប្រហែលជាមិនមែនមិនត្រឹមត្រូវនោះទេហើយក៏មិនមែនត្រឹមត្រូវដែលគ្រប់ប្រតិកម្មរបស់យើងទាំងអស់នេះប្រាកដជាមានកំហុសខុសបចេ្ចកទេសប្រើប្រាស់មិនត្រឹមត្រូវប្រសិនបើគ្រប់ប្រតិកម្មរបស់យើងទាំងនេះសុទ្ធតែល្អនោះត្រឹមត្រូវនោះប្រហែលជាយើងមិនធ្លាក់ខ្លួនមកដល់ចំណុចនេះដូចថ្ងៃនេះទេ។

នៅពេលដែលយើងធ្លាក់ចុះគេកើនឡើងពេលដែលយើងកើនឡើងគេនិងធ្លាក់ចុះហើយប្រហែលជាពិភពលោកត្រូវដំណើរការបែបនេះច្រកចេញចូលនៃការគិតដំណើរការត្រូវការរវិលជុំពេលនេះកន្លងផុតទៅទើបពេលក្រោយនិងមកដល់ធម្មជាតិត្រូវបានរៀបចំឲមនុស្សលោកគិតវ្វង់វេងងងឹតភ្លឺឲមនុស្សជួបកាលំបាកឈឺចាប់ក្រៀមក្រំស្លាប់កើតនឹកស្រលាញ់ស្អប់ខឹងមួយដំណាក់ៗកាលត្រូវប្រឹងប្រែងតស៊ូព្យាយាមគ្រប់ពេលវេលាដើម្បីរស់នៅនិងលូតលាស់ទៅមុខមួយជំហានៗនៃការរស់នៅជីវិតមនុស្សគឺត្រូវប្រឹងប្រែបើមិនខឹតខំគឺមិនអាចលូតលាស់ស្លឹកឈឺមួយពិភពលោកមួយភាពរុងរឿងមួយក្តិសុបិន្តមួយរាល់បញ្ហាភាពលំបាកដែលបានឃើញគឺសុទ្ធតែជាក្បួន

រស់នៅ។

អ្នកដែលត្រូវបានទទួលការឈ្នះម៉េចនិងអាចតែម្នាក់ឯងរស់នៅក្នុងពិភពលោកតែម្នាក់ឯងទទួលបានវានោះដូចជា " ឈ្នះ " នៅលើលោកនេះគឺគ្មានអក្ស " ឈ្នះ "នេះតែឯងប៉ុន្តែគឺត្រូវយកអក្សនិងស្រះមកបញ្ចូលគ្នាទើបអានទៅជាឈ្នះដូចនេះអ្វីគ្រប់នៅលើលោកនះគឺត្រូវពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកដោយមិនអាចនៅតែឯងមនុស្សដែលឈ្នះក៏ត្រូវមានអ្នកដទៃជួយជ្រុមជ្រេញទើបអាចទទួលបានភាពជោគជ័យបើតាមខ្ញុំយលគឺប្រាកដជាបែបនេះ។

អញ្ចឹងបានជាធ្វើឲខ្ញុំតែងតែត្រូវការមើលឲបានច្បាស់គិតឲបានច្រើនជាងថ្ងៃនេះស្វែងយល់គ្រប់យ៉ាងដែលបានឃើញបានលឺពេលនះ

ហេតុអ្វីបានជាគិតឃើញតែរឿងអវិជ្ចមានបែបនេះតែដឹងថាមកដល់ពេលនេះដោយសារអ្វីបានជាយើងក្លាយជាបែបនេះបរាជ័យបែបនេះតើដោយសារអ្វីតើយើងបានគិតអ្វីខ្លះធ្វើអ្វីខ្លះបានជាអ្វីៗទាំងអស់នេះវាក្លាយទៅជាបែបនេះ?

តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាប្រែគ្រោះឲទៅជាលាប?

សត្រូវតែងតែមកបំផ្លាញយើងជានិច្ចពួកគេគឺគ្មានថ្ងៃឈប់មកនោះទេគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេប្រើនោះគឺដើម្បីបំផ្លាញយើងពិតណាស់យើងមិនអាចហាមឃាត់គេមិនឲមកបំផ្លាញយើងបាននោះទេក្នុងនឹងមិនងាយរលត់ដូចការទាញកុងតាក់ភ្លើងឡើយ។អារម្មណ៏គឺខឹងណាស់តែប្រសិនបើការខឹងនោះគ្មានបានអ្វីនោះតើការខឹងធ្វើឲបាត់បង់ផលប្រយោជន៏គួរតែប្រើប្រាស់អារម្មណ៏ដែលខឹងនិងសត្រូវនោះឲទៅជាប្រយោជន៏របស់យើងឲគេបំរើការឲយើងវីញប្រហែលជានិងល្អជាជាងការខឹងដែលគ្មានបានអ្វីមកសោះនោះ។មនុស្សលោកតែងតែមើលឃើញរឿងអវិជ្ចមានច្រើនជាងវិជ្ចមានប្រតិកម្មទាំងអស់គឺជាក្លាក្រដាស

គ្រប់រឿងរាយជាច្រើនប្រហែលជាមនុស្សមើលខុសថ្ងៃនេះថ្ងៃស្អែកក៏មើលខុសទៀតតែមនុស្សនៅតែជាមនុស្សមនុស្សគឺតែងធ្វើបែបនេះដដែលដូចច្នេះធ្វើឲខ្លួននៅតែបែបនេះដូចជាថ្ងៃនេះដដែលមិនបានរើកចម្រើនអ្វីសោះគឺមកពីថ្ងៃនេះគិតបែបនេះខឹងបែបនេះស្អប់បែបនេះស្រលាញ់បែបនេះមិនពេញចិត្តបែបនេះឆ្កួតបែបនេះដូចនេះទើបធ្វើឲគេក្លាយជាមនុស្សបែបនេះក្នុងថ្ងៃនេះគ្មានអ្វីដែលមិនពិបាកយល់បែបនេះនោះទេវាគឺបែបនេះគិតយ៉ាងណាក៏នៅតែបែបនេះអ្វីៗគឺបែបនេះធម្មជាតិគឺធ្វើឲយើងបែបនេះបែបនេះគឺបែបនេះពិភពលោកគឺបែបនេះ។។។

ភ័យព្រួយគឺជារឿងល្អប៉ុន្តែប្រសិនបើភ័យព្រួយនោះធ្វើឲយើងមិនរើកចម្រើននោះដូចច្នេះក៏មិនត្រូវភ័យរហូតទៅជាគ្មានអ្វីសម្រាប់យើងនោះទេ។

ខឹងនិងគេស្អប់គេមិនពេញចិត្តគេតើបានអ្វីមកវីញបានតែគ្មានប្រយោជន៏ចំពោះខ្លួនឯងខឹងទៅស្អប់ទៅធ្វើបែបនេះបន្តិចទៀតប្រាកដជាត្រូវរលាយខ្លួនឯងបើមិនខឹតខំប្រឹងប្រែដោយខ្លួនឯងប្រាកដជាមិនលូតលាស់សត្រូវនៅជុំវិញយើងពួកគេធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងក៏ដើម្បីរើកចម្រើនមនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើក៏ដើម្បីរស់នៅស្អប់គេខឹងគេបន្តិចទៀតប្រាកដជានៅខាងក្រោយគេនៅពេលដែលគេលូតលាស់នោះមិនមែនទៅច្រណែននិងគេយើងតែងតែយល់ថាពួកសត្រូវគឺជាបញ្ហាដែលមកបង្អាក់រារាំងយើងមិនឲយើងលូតលាស់រើកចម្រើនមិនមែនដោយសារតែពួកគេនោះទេតែដោយសារខ្លួនឯងនេះដែលមិនព្រមរើកចម្រើនដោយខ្លួនឯងមិនមែនដោយសារតែអ្នកម្នាក់តែដោយសារខ្លួនឯងអញ្ចឹចកុំបន្តោសអ្នកដទៃតែគួរបន្ទោសខ្លួនឯងដែលធ្វើបែបនេះ។

ប្រហែលជាខ្ញុំត្រូវគិតឡើងវិញគួរជំរោះគំនិតចាស់កុំរិលរបស់ខ្លួនដែលមានពីមុនហើយខ្ញុំត្រូវគិតឡើងវីញម្តងទៀត។

នៅពេលដែលយើងខឹងនិងសត្រូវគឺស្មើរនិងចាញ់បើជ្រុលជាខឹងនិងគេគួរតែយកគេមកប្រើប្រាស់វិញគឺចំណេញជាង។

ចំពោះការយល់ឃើញរបស់មនុស្សនៅក្នុងលោកនេះគឺសាមញ្ញាពេកហើយអ្នកណាៗក៏និយាយបែបនេះបែបនោះទៅតាមដែលគេបានឃើញសម្រាប់ខ្ញុំភាពរវើរវាយរបស់មនុស្សទាំងអស់នោះខ្ញុំឈប់យកដល់ក្នុងខ្លួនហើយចំពោះគំនិតសាមញ្ញទាំងអស់នោះ។ថ្ងៃនេះពួកគេមើលខ្ញុំខុសថ្ងៃស្អែកគេក៏នៅតែមើលខុសដដែលប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែជាខ្ញុំ ខ្ញុំមិនដែលខ្លាចអ្នកណាមើលខ្ញុំខុសនោះទេ។

ខ្មែរគូរប្លង់នឹងដៃ ថៃគូរនឹងកំព្យូរទ័រ។

ខ្មែរឆ្លាក់ក្បាច់នឹងដៃ ថៃឆ្លាក់នឹងម៉ូទ័រ។

ខ្មែរលើកថ្មនឹងដៃ ថៃប្រើអាត្រាក់ទ័រ។

លើកហេតុផលតែប៉ុន្មានចំណុចនេះ។ ថៃប្រៀបមិនបានស្មើរនឹងបាតជើងដូនតាយើងផង។ រួចអួតខ្លួនថាធ្វើលឿនរហ័សជាងដូនតាយើង។

ជីវិតអ្នកណាក៏ធ្លាប់ជួបសប្បាយសុខរស់វេទនា

ជីវិតអ្នកណាក៏ធ្លាប់សប្បាយក៏ធ្លាប់កើតទុក្ខដូចគ្នា

7/24/2021

ចែករំលែកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមានឲអ្នកដទៃរៀនសូត្រអំពីមនុស្សគ្រប់គ្នាមិនថាមិនពេញចិត្តមិនថាជាសត្រូវបើសិនជាសត្រូវគឺរឹតតែត្រូវរៀនពីគេទៅទៀតធ្វើឲសត្រូវមានការជឿជាក់មកលើយើងតើមិនមានគំនិតចង់បំផ្លាញ់អ្នកណាម្នាក់នោះទេតើផ្ទុយទៅវិញគឺត្រូវរៀនសូត្រអំពីគ្រប់គ្នាធ្វើឲគ្រប់គ្នារើកចម្រើនទាំងអស់គ្នានោះទើបជាផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវគួរតែធ្វើនិងជារឿងដែលយកចិត្តពួកគេបានប្រែគ្រោះទៅជាលាបប្រែសត្រូវទៅជាមិត្តទើបទឹកដីទើបពិភពលោកអាចគងវង់យូរអង្វែង។

អ្នកចង់បានគ្រប់យ៉ាងដើមឡើយគឺសម្រាប់អ្នកប៉ុន្តែអ្នកចេញមុនដណ្តើមជាមុនគឺមិនមែនសម្រាប់អ្នកទៀតទេ។

---------

ប្រសិនបើអ្នកទាំងពីរនាក់ស្រលាញ់ហេតុអ្វីបានជាពេលដែលឃើញមុខគ្នាចាំបាច់គេចមុខចេញធ្វើអី?

នេះអាចមកពីរស្អប់មិនចូលចិត្តឬក៏នេះបញ្ចាក់ពីកាស្រលាញ់ទៅ?

នៅពេលដែលអ្នកសសេររឿងគឺត្រូវយល់អំពីអារម្មណ៏ចិត្តគំនិតរបស់តួរអង្គនីមួយៗហើយឥរិយាបថស្ថានភាពរបស់តួរអង្គដែលកំពុងមានកើតឡើងភូមិសាស្រ្តអារម្មណ៏ដែលតួរអង្គត្រូវមានហើយតើវាបែបណាប្រសិនបើវាប្រព្រឹត្តទៅនោះរបស់តួរអង្គបែបណាមួយ។

អ្នកនិពន្ធទាំងអស់នៅពេលដែលគេសសេររឿងគឺគេយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងណាស់ពិតមែនតែពេលខ្លះធ្វេសប្រហែសតិចតួចពេលខ្លះក៏មានឆាកកំសត់វេទនាពេលខ្លះក៏មានឆុតឆាកដែលខឹងនិងស្អប់ខ្លួនឯងដែរ។តែគេស្រលាញ់តួរអង្គនៅក្នុងសាច់រឿងរបស់គេណាស់ពេលខ្លះក៏មានស្នេហាជាមួយតួរអង្គតួឯកប្រុសគឺសម្រាប់តួឯកស្រីចំណែកតួរងវិញគឺសម្រាប់មនុស្សទូទៅ។

តើអ្នកណាម្នាក់អាចដឹងថាយើងត្រូវស្លាប់នៅថ្ងៃណាមួយនោះ?

នៅពេលនេះគឺខ្ញុំត្រូវធ្វើវាទោះបីមួយនាទីក៏វាមានតម្លៃណាស់មុនពេលដែលខ្ញុំលេងបានធ្វើឬក៏នៅពេលដែលគេមិនអាចបើកភ្នែកមើលខ្ញុំម្តងទៀត។

នៅក្នុងពេលនេះខ្ញុំអាចរស់នៅជាមួយនិងមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ហើយគេក៏ស្រលាញ់ខ្ញុំរស់នៅជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនិងអ្នកជុំវិញខ្ញុំ។

ប្រសិនបើមនុស្សដឹងថានោះជាលើកចុងក្រោយនោះគ្មានផ្លូវនិយាយអ្វីអាក្រក់បែបនោះជាដាច់ខាត

គឺមានតែជួយខ្លួនឯងគឺមានតែរៀនសូត្រគឺមានតែពព្រឹងខ្លួនឯងឲរឹងមាំងតែប៉ុណ្ណោះទើបអាចជួយអ្នកដទៃបាន។

រឿងនិទានដែលទាក់ទងទៅនិងកាគិតរបស់មនុស្សរឿងបែបនេះគួរឲចាប់អារម្មណ៏

fortunate am i that there's more to come

មាត់មនុស្សចិត្តមនុស្សធ្វើឲព្រួយបារម្ភរឿងដែលនិយាយចេញមកទាំងនោះគឺជាអាថ៏កំបាំងនិយាយចេញពីមាត់មនុស្សគឺបង្កភាពវឹកវេរឆ្លងកាត់គំនិតរបស់មនុស្សគឺជ្រៅជាងមហាសម្រុទមានពាក្យខ្លះនិយាយចេញមកគឺអាចសម្លាប់មនុស្សបាន។

លាបនិងគ្រោះវាដើរទទឹមគ្នានេះគឺជារបៀបដែលមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តហើយរស់នៅ

អ្វីដែលខ្ញុំបានមើលឃើញគ្រប់យ៉ាងនៅលើពិភពលោកនេះហើយខ្ញុំបានរៀនសូត្រអំពីគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់នេះរបៀបរស់នៅរបស់មនុស្សការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្សលោកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមនុស្សធ្វើដើម្បីរស់នៅមនុស្សលោកបានធ្វើគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់ការរស់រានមានជីវិតរបស់ពួកគេប្រទេសជាតិរបស់ខ្លួននិងពិភពលោកទាំងមូល។

តើនៅចន្លោះពាក្យសំដីគំនិតរបស់ខ្ញុំតើខ្ញុំនៅឯណា?

ប្រទេសមានសង្រ្គាមធ្វើយ៉ាងណាទើបឲប្រជាជនបានសុខនោះ?

ជីវិតគឺវាបែបនេះហើយប្រសិនបើយើងមិនខឹតខំប្រឹងប្រែងគឺគ្មានអ្នកមកជួយយើងនោះទេ

មនុស្សម្នាក់ៗគឺរស់នៅតែងតែត្រូវការប្រសិនបើគ្រប់គ្នាមិនត្រូវការនោះតើមនុស្សគ្រប់គ្នាខំប្រឹងរាល់ថ្ងៃនេះដើម្បីអ្វី

គឺដើម្បីក្រពះរបស់ពួកគេ ទាំងខ្ញុំទាំងបងមនុស្សក្នុងលោកគឺសុទ្ធតែបែបនេះ

ពិបាកដោយសារវាឬមិនពិបាកដោយសារវាគឺយើងជាអ្នកសម្រេចដោយខ្លួនយើង ជាអ្នកជ្រើសរើស

គ្មានអ្នកណាជាអ្នកដែលធ្វើឲយើងពិបាកក្រៅពីខ្លួនយើងនោះទេ

________________

9/2/2021

មិនមែនមិនដឹងថាត្រូវធ្វើបែបណានោះទេតែមិនអាចនិងប្រឈមមុខជាមួយនិងវាបានមិនមែនក្លាចថាខ្លួនឯងមិនអាចធ្វើបាននោះទេតែខ្លួនមិនធ្វើក្លាចថាខ្លួនធ្វើមិនត្រូវតើតាមពិតមូលហេតុគឺថាក្លាចបែបនេះបែបនោះទាំងដែលជាមូលហេតុដែលធ្វើឲខ្លួនឯងមិនអាចនិងធ្វើអ្វីបានសម្រេចទាល់តែសោះ។

តែងតែក្លាចនេះក្លាចនោះក្លាចមុខក្លាចក្រោយធ្វើឲខ្លួនមិនរើកចម្រើនពេលខ្លះទាំងនេះក៏អាចជារឿងគួរសមដែលដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន។ប៉ុន្តែក៏មិនត្រូវធ្វើវាឲបាត់បង់ឧកាសដែលរើកចម្រើនពិតមែនហើយគ្រប់ជំហានត្រូវតែប្រយ័ត្នគិតអាចបានវែងឆ្ងាយគឺល្អវាជារឿងដែលសំខាន់តើក៏មិនត្រូវបណ្តាយឲវាក្លាចទៅជារឿងដែកគ្មានបានការដែលដូចច្នេះត្រូវតែគិតឲបានល្អធ្វើឲត្រឹមត្រូវមិនមែនទៅជាអត់បានការនិងគ្មានប្រយោជន៏។

រឿងដែលត្រូវធ្វើគឺធ្វើរឿងដែលមិនត្រូវធ្វើគឺកុំធ្វើកុំមានការស្ទាក់ស្ទើរឲសោះកុំមានសោកស្តាយចំពោរឿងដែលបានធ្វើរួចហើយតើត្រូវរៀនសូត្រគ្រប់ជំហានបន្តរហូតកែប្រែនៅអ្វីដែលវាមិនល្អធ្វើបែបនោះ។

តាមពិតរឿងដែលខ្លួនក្លាចថាពេលដែលធ្វើហើយនោះវាមិនត្រឹមត្រូវបែបនេះបែបនោះតើតាមពិតទៅរឿងដែលមិនបានធ្វើនេះហើយដែលវាខុសអ្វីដែលធ្វើហើយនោះវាមិនខុសនោះទេតែអ្វីមិនទាន់បានធ្វើនេះទៅវិញទេដែលវាជាកំហុស។

កំហុសគឺមកពីខ្លួនមិនបានធ្វើវាមិនមែនធ្វើវាហើយខុសនោះទេ។

អ្នកដទៃគឺមិនមែនជាអ្នកដែលធ្វើឲយើងមានឧបសគ្គនោះទេមិនមែនអ្នកដែលយើងត្រូវតែកំចាត់នោះទេតែ

មូលហេតុព្រោះនោះគឺមកពីយើងគិតថាគេជាបញ្ហាដូចច្នេះហើយទើបធ្វើឲរឿងកើតឡើងបន្តនេះគឺជាដំណើរការនៃ

ធម្មជាតិ។

ខ្ញុំក្លាចនាងចាកចេញពីខ្ញុំមិនអាចជួបគ្នាទៀតខ្ញុំក្លាចមិនអាចផ្តល់សេចក្តីសុខឲនាងក្លាចពួកយើងស្រលាញ់គ្នាតែមិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នាបានក្លាចអ្វីគ្រប់យ៉ាងបែបយ៉ាងរវាងពួកយើងគ្រប់យ៉ាងនិងក្លាចជាការចងចាំ។កុំព្រួយបារម្ភខ្ញុំនិងនៅក្បែរនាងមិនថាមានអ្វីកើតឡើងនោះទេយើងត្រូវពុះពារជាមួយគ្នា។

ហេតុការណ៏ឬអ្វីបានកើតឡើយកន្លងមកមិនសំខាន់អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺលទ្ធផលចុងក្រោយ។

ជឿជាក់គឺងងឹតស្តាប់គឺភ្លឺ

អ្វីដែលជាចំណុចរបត់មួយដែលធ្វើអ្នកត្រូវភ័យក្លាចនៅអារម្មណ៏មិនល្អមិនទុកចិត្តខ្លួនឯងធ្វើឲបែកបាក់គ្នាដោយគ្មានការរួបរួមនោះនិងនាំឲមានការបរាជ័យវាគឺជាល្បែងគ្រោះថ្នាក់ដែលងាយរងគ្រោះបំផុតក្នុងពិភពលោករដ្ធណាមួយដែលមានការបែកបាក់ផ្ទៃក្នុងវានិងធ្វើឲមានភាពងាយរងគ្រោះនិងចុងក្រោយបរាជ័យ។

នៅក្នុងមេរៀនប្រវិត្តសាស្រ្តវាបានបង្ហាញថារដ្ធត្រូវបានដួលរលំនៅពេលដែលវាពោរពេញទៅដែលឥទ្ធិពលហួសកំណត់បន្ទាប់មកត្រូវចុះខ្សាយទៅវិញតាមធម្មជាតិរបស់មនុស្សយូរអង្វែងយ៉ាងណាចុងក្រោយក៏ត្រូវមានថ្ងៃស្លាបទោះបីជាចកក្រភពខ្លាំងក្លាក៏ដោយក៏គង់តែមានចុងបញ្ចាប់របស់វា។

អ្វីដែលរដ្ធទាំងអស់បានធ្វើនៅពេលនេះគឺជាការតស៊ូនៅក្នុងពិភពលោកដើម្បីភាពរុងរឿងនៃប្រជាជាតិធម្មជាតិរបស់មនុស្សវាមិនពិបាកនិងមិនអាចយល់នោះទេសម្រាប់ជីវិតមនុស្សនៅលើផែនដីក្នុងការរស់នៅ។

តើខ្ញុំគិតថាពួកគេគឺល្ងើល្ងើរមិនយល់ពីជីវិតរស់របស់មនុស្សលោកដូចច្នេះធ្វើបែបនេះ។

ស្គាល់ពីសត្រូវទើបធ្វើសង្រា្គមឈ្នះអាចធ្វើឲឈ្នះទៅលើសត្រូវយ៉ាងងាយ។

អ្នកមិនសូវមានប្រយោជន៍អ្នកខ្វះខាតហើយអ្នកចង់ធ្វើសហប្រតិបតិ្តការយ៉ាងដូចម្តេច?

ចង់ចូលរួមការអភីវឍ្ឍយ៉ាងដូចម្ដេច?

ប្រសិនបើអ្នកមានការអភិវឍ្ឍខ្លាំងជាងខ្ញុំនោះទើបអ្នកអាចមកនិយាយជាមួយនិងខ្ញុំបានតើនេះអ្នកកំពុងតែមានបញ្ហាហើយអ្នកថាមកជួយខ្ញុំបានដោយរបៀបណា?អ្នកកំពុងតែមករកខ្ញុំដើម្បីឲខ្ញុំជួយ។

9/20/2021

អ្នកមិនសូវមានប្រយោជន៍អ្នកខ្វះខាតហើយអ្នកចង់ធ្វើសហប្រតិបតិ្តការយ៉ាងដូចម្តេច?

ចង់ចូលរួមការអភីវឍ្ឍយ៉ាងដូចម្ដេច?

ប្រសិនបើអ្នកមានការអភិវឍ្ឍខ្លាំងជាងខ្ញុំនោះទើបអ្នកអាចមកនិយាយជាមួយនិងខ្ញុំបានតើនេះអ្នកកំពុងតែមានបញ្ហាហើយអ្នកថាមកជួយខ្ញុំបានដោយរបៀបណា?អ្នកកំពុងតែមករកខ្ញុំដើម្បីឲខ្ញុំជួយ។

ដូចជាខ្ញុំស្រលាញ់គេហើយចង់ចរចារជាមួយគេឲគេមកចូលរួមប្រតិបតិ្តការជាមួយខ្ញុំនៅពេលដែលស្រលាញ់គេខ្លាំងជាងទាំងដែលគេមិនបានជាប់អារម្មណ៏ផងនោះ។

ខ្ញុំហាក់បីដូចជាជាប់នៅក្នុងអន្ទាក់របស់ខ្លួនហើយនៅពេលនេះដូចជាចេញមិនរួចពិបាកនិងចេញប៉ុន្តែក៏ត្រូវតែដើរទៅទៀតវាអាចឲចេញរួចពីមួយនេះពីវាដែលខ្ញុំបានដាក់ដោយខ្លួនឯងដូចច្នេះប្រាកដជាខ្ញុំត្រូវដឹងអំពីវិធីដោះដោយខ្លួនឯងហើយពេលនេះវាអាចជាកាវង់វេងផ្លូវច្រឡំផ្លួវបន្តិចតែត្រូវតែព្យាយាមរកផ្លួវចេញវិញព្រោះវាអាចនិងខាតពេលវេលាប៉ុន្តែក៏ជាបទពិសោធចំពោះមេរៀនមួយនេះផងដែរមិនមែនគ្មានប្រយោជន៏សុទ្ធសាធនោះទេ។

ដំបូងឡើយអន្ទាក់នេះខ្ញុំគិតថារៀបចំដើម្បីតែបែជាខ្ញុំជាប់អន្ទាក់នេះដោយខ្លួនឯងទៅវិញហើយវង់វេ្វងផ្លូវរកមិនឃើញផ្លូវចេញទៀត។

រហូតមកដល់ពេលនេះខ្ញុំបាននៅក្នុងភាពជាប់គាំងតែម្នាក់ឯងចង់ចេញក៏មិនរួចទៅមុខក៏មិនរួចនេះអាចមកពីខ្វះតួអង្គចូលរួមជាមួយនោះគឺខ្វះនាងគេមិនបានចូលរួមជាមួយនិងខ្ញុំដូចច្នេះអាចធ្វើឲខ្ញុំជាប់គាំងនៅទីនេះដែលរឿងនេះដំណើរការមិនបានល្អវាជាចំណុចមួយដែលរួមចំណែកដល់ការជាប់គាំងផងដែរ។

អន្ទាក់ដែលខ្ញុំបានដាក់នេះវាបានធ្វើឲខ្ញុំជាប់នៅនិងវាហើយពិបាកនិងដោះវាចេញប្រសិនបើចង់ដោះវាចេញនោះគឺត្រូវតែមាននាងចូលរួមជាមួយហើយមានតួអង្គដូចជាគេទើបអាចដោះស្រាយបានហើយអាចនិងបន្តទៅមុខតើប្រសិនបើមិនគេមិនព្រមចូលរួមជាមួយនោះខ្ញុំនិងនៅទីនេះជាប់នៅក្នុងអន្ទាក់នេះម្នាក់ឯងនឹងធ្វើឲពិបាកខ្លាំងហើយ។

ប្រសិនបើខ្ញុំក្តាប់ខ្លួនឯងជាប់ប្រហែលជាខ្ញុំមិនអាចនិងបើកចំហទៅរកពិភពលោកធំទូលាយបែបនេះ។

9/30/2021

ប្រសិនបើរាល់ថ្ងៃគិតតែរឿងដែលធ្វើឲមានភាពស្មុតស្មាញពេកនោះវាមិនល្អនោះទេ

បើគិតតែរាល់ដែលធ្វើខ្លួនស្មុតស្មាញបន្ថែមទុកកង្វល់នោះប្រសិនបើបែបនេះតើវាបានប្រយោជន៏អ្វីមកវីញទៅ?

ពិតមែនហើយដែលថាជីវិតមនុស្សយើងត្រូវបានមកដូចនេះឈឺចាប់ទុកសោកខ្វល់ខ្វាយព្រួយបារម្ភស្រលាញ៉ស្អប់ខឹងនឹក។តែទោះជាយ៉ាងកត្រូវទុកផ្លូវរស់ឲខ្លួនឯងជីវិតមនុស្សមកជាមួយនិងសុខទុកដូចច្នេះក៏ត្រូវធ្វើខ្លូនឲមានសុខខ្លះផងកំរវល់ជាមួយនិងអ្វីដែលមិនមានតម្លៃហើយផ្តល់ភាពអវិជ្ជមានដល់ខ្លួន។ប្រសិនបើដកបានចេញពីភាពមិនប្រក្រតីទាំងនេះបានគួរតែព្យាយាមទោះបីជាមានហេតុផលពិបាកក៏ដោយក៏កែប្រែវាដើម្បីឲបានល្អជាងនេះព្រោះជីវិតមួយជំហានៗគឺត្រូវតែមានភាពរើចចម្រើនហើយរៀនអំពីអ្វីដែលបានឆ្លងកាត់រៀនអំពីមនុស្សជុំវិញខ្លួននិងពីពិភពលោកមួយនេះគ្រប់ពេលវេលា។

ប្រសិនបើអ្នកគិតអំពីខ្លួនអ្នកផលប្រយោជន៏ដូចច្នេះអ្នកម៉េចនិងអាចគិតពីខ្ញុំបានទៅប្រសិនបើប៉ះពាល់អ្នកដោយសារខ្ញុំដូចច្នេះអ្នកការពារពិភពលោកបានដោយរបៀបណា?ប្រសិនបើអ្នកការពារពិភពលោកនេះដូចច្នេះអ្នកត្រូវតែគិតពីផលប្រយោជន៏អ្នកដទៃហើយប្រសិនបើអ្នកមិនបានធ្វើដូចច្នេះតើមេដឹកនាំពិភពលោកនៅឯណា?តើរបៀបណាទៅដែលជានិយមន័យនៃភាពដឹកនាំ?

បែបនេះប្រទេសក្នុងសកលលោកគួតែយល់ហើយមែនទេ?

ចង់ក្លាយជាអ្នកក្លាហានងាយស្រួលចង់ធ្វើស្តេចទើបពិបាក

ខ្ញុំម្ចាស់មិនមែនថាមិនយកវិញនោះទេប៉ុន្តែពេលនេះមិនទាន់ឪកាសល្អត្រូវមានការតាំងចិត្តបន្ទាប់មកទៀតចាំយកក៏មិនយឿតយ៉ាវ។

ត្រូវអត់ធ្មុតតាំងចិត្តមានឪកាសចាំយកក៏មិនយឿតពេលដែល

1/03/2022

ខ្លាំងជាងគេបំផុតនៅអាសុីអាគ្នេយ៍ ក្នុងអំឡុងពេល៦សតវត្សរ៍ នៃសម័យកាលដ៏រុងរឿងនោះ ទឹកដីប្រទេសកម្ពុជា លាតសន្ធឹងនៅទិសអាគ្នេយ៍ ទៅដល់សមុទ្រចិនខាងត្បូង ដោយគ្របដណ្តប់ទៅលើប៉ែកខាងត្បូងទាំងស្រុង នៃប្រទេសវៀតណាមបច្ចុប្បន្ន។ នៅខាងជើង ទៅដល់ជិតមាត់ទ្វារនៃប្រទេសចិន ដោយគ្របយកស្ទើរទាំងមូលប្រទេសឡាវបច្ចុប្បន្ន។ រីឯនៅខាងលិច ចក្រភពខ្មែរកាលសម័យនោះ លាតសន្ធឹងទៅឆ្ងាយហួសដែនដីនៃប្រទេសថៃបច្ចុប្បន្ន។ នៅប៉ែកនរតីវិញ ទៅដល់តំបន់ទល់ដែនបច្ចុប្បន្ន រវាងប្រទេសថៃនិងប្រទេសម៉ាឡេសុី។ 

ប៉ុន្តែក្រោយមក ពោលគឺចាប់តាំងពីសតវត្សរ៍ទី១៤មក ចក្រភពខ្មែរចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះ ម្តងបន្តិចៗរហូតសឹងរលាយបាត់អស់ទឹកដី ដោយសារតែការឈ្លានពានរបស់ សៀមនៅខាងលិច និងយួននៅខាងកើត  ហើយដោយហេតុតែក្សត្រខ្មែរគិតតែពីដណ្តើមអំណាចគ្នា ជាពិសេសនៅសតវត្សរ៍ទី១៧   ។

The strongest in Southeast Asia During the six centuries of that glorious period, the territory of Cambodia extended from the southeast to the South China Sea, covering the entire southern part of present-day Vietnam. In the north, near the gate of China, covering almost all of present-day Laos. In the west, the Khmer Empire at that time extended far beyond the territory of present-day Thailand. In the south-West to the current border area between Thailand and Malaysia. 

But later, from the 14th century onwards, the Khmer Empire began to decline gradually until it almost disappeared due to the invasion of Siam in the west and Vietnam in the east, because the Khmer monarch was only thinking of seizing power. Especially in the 17th century. 

នេះជាចំណុចចាប់ផ្តេីមក្នុងការកែប្រែប្រវត្តិសាស្ត្រ​ខ្មែរ ដែលគេប្រឹងបន្លប់កូនខ្មែរយូរហេីយ​ រហូតដល់គេអាចអោយខ្មែរដឹងគុណគេបាន​  គឺជារឿងគួរអោយខ្លោចចិត្តណាស់ ។ គេស៊ីប្រទេសឡាវផុយ​ ដោយសារប្រជាពលរដ្ឋឡាវចោលម្សៀត​ តែខ្មែរគេពិបាកស៊ី​ មិនមែនដោយសារខ្មែរយេីងខ្លាំងទេ​ គឺដោយសារខ្មែរតែងតែមានអ្នកស្រឡាញ់ប្រទេសជាតិ​ វីរបុរស​ជាតិពិតប្រាកដងេីបឡេីងតស៊ូដោយមិនព្រមនៅក្រោមនឹមត្រួតត្រារបស់បរទេសគ្រប់ជំនាន់មិនដាច់ឡេីយ។ តែយេីងចាញ់កលល្បិចគេហេីយខាតបង់ជាច្រេីនលេីកច្រេីនសារ​ បាត់បង់ទឹកដី​មួយផ្នែកធំ​ ទឹកដីកាន់តែរួមតូចក៏ព្រោះតែមានអាមនុស្សចោលម្សៀតមួយចំនួនធំ​ រាប់ចាប់ពីស្តេចផែនដីរហូតដល់រាស្ត្រល្ងីល្ងេីផងដែរ។​ ស្តេចនិងមន្ត្រីខ្លះល្មោភស្រី ល្មោភអំណាច​ សុខចិត្តយកជាតិជាថ្នូរនឹងអំណាច​ និងស្រីដែលខ្លួនចង់បាន​ រាស្ត្រខ្មែរភាគច្រេីនល្ងង់ខ្លៅ​ មិនព្រមតាមដានបញ្ហាសង្គមជាតិ​ គិតតែពីភាពអាត្មានិយម​រៀងៗខ្លួន។ មកដល់ជំនាន់នេះពួកយេីងក៏មិនហ៊ានធានាថាខ្មែរយេីងមិនបាត់ប្រទេសដែរ​ វាអាចនឹងបាត់ប្រទេសទាំងមូលដូចប្រទេសឡាវចឹង​ បេីកូនខ្មែរមិនព្រមតាមដានបញ្ហាប្រទេសជាតិ​ មិនចូលរួមកសាងសង្គមនោះ​ ជាពិសេសគឺការមិនរៀនពីប្រវត្តិសាស្ត្រប្រទេសខ្លួន​ ដែលបរទេសគេតែងតែឈ្លានពានមិនឈប់​មិនឈរ​ តេីគេប្រេីប្រាស់ល្បិចកលអ្វីខ្លះដេីម្បីលេបប្រទេសយេីងតជំនាន់មកនោះ។ 

មានយួនចេះនិយាយខ្មែរ​ ចេះសរសេរអក្សរខ្មែរ​ តែងចូលរិះគន់ការសរសេរប្រវត្តិសាស្ត្រពិតរបស់ពួកយេីងជាកូនខ្មែរ​ ហេីយក្រុមគេទាំងនោះតែងតែរីផតអាខោនដែលសរសេរប្រវត្តិសាស្ត្រនាំអោយរំខាន​ ឬខូចអាខោនតែម្តង​ តែក្រុមការងារយេីងបានកំណត់មុខសញ្ញាពួកគេច្បាស់ណាស់ថា​  គេប្រឆាំងនឹងពួកយេីងមិនមែនដោយសារពួកយេីងធ្វេីខុសទេ​ ពួកយេីងធ្វេីត្រូវហេីយ​ ដែលខុសនោះគឺ​  ខុសព្រោះយេីងប្រឆាំងនឹងផលប្រយោជន៍ពួកគេ​ ចឹងគេចេញមកប្រឆាំងនឹងពួកយេីងគឺគ្មានអ្វីចម្លែកទេ។ 

កន្លែងគេមិនទាន់បំពេញខ្ញុំនិងបំពេញ