ប្រលោមលោក

ខ្ញុំមានពេលតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ជីវិតរបស់ខ្ញុំដែលនៅរស់ដូចច្នេះនៅក្នុងពេលនេះខ្ញុំត្រូវតែប្រឹងប្រែងធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើមិនអាចឲវាកន្លងហួសទៅនោះទេ។​ខ្ញុំនៅសល់ពេលតែ 29 ឆ្នាំទៀតតែប៉ុណ្ណោះដើម្បីធ្វើវាឲប្រសើរនៅពេលដែលខ្ញុំនៅមានជីវិត។

នៅពេលនេះអ្វីដែលខ្ញុំនឹងធ្វើជាអាទិភាពដំបូងរបស់់ខ្ញុំគឺខ្ញុំនិងសារភាពប្រាប់នារីម្នាក់ដែលខ្ញុំស្រលាញ់បើទោះបីជានាងបដិសេធក៏ដោយក៏ត្រូវតែនិយាយនៅអារម្មណ៏នៅក្នុងចិត្តចំពោះខ្ញុំមិនមានបទពិសោធន៏សេ្នហា៏អ្វីនោះទេហើយក៏គ្មានមូលហេតុចំពោះការស្រលាញ់គឺគ្រាន់តែដឹងថាស្រលាញ់គឺស្រលាញ់ហើយមិនមានមូលហេតុអ្វីនោះទេការស្រលាញ់មិនចាំបាច់មានហេតុផលអ្វីទេគឺគ្រាន់តែដឹងថាយើងស្រលាញ់គេចំពោះខ្ញុំគឺបែបនេះ។

ពីភពសម្រាប់ខ្ញុំពិតជាភាព​អស្ចារ្យនៅអ្វីដែលខ្ញុំបានមើលឃើញបានដឹងអំពីពិភពលោក។

"អ្វីទាំងអស់ដែលមុនស្ស​លោកចង់បានសម្រាប់ខ្ញុំគឺមិនត្រូវការទេ

មួយថ្ងៃៗដែលពួកគេគិតនោះពិតជាមិនគួរឲយកមកដាក់ខ្លួនទល់តែសោះ

ប្រសិនបើអ្វីដែលមនុស្សលោកចង់បាននោះវាចូលមកដល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំនោះវាគឺជារឿងគ្រោះថា្នក់បំផុតសម្រាប់ជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

សម្រាប់ពួកគេអ្វីដែលពួកគេចង់បាននោះគឺជារឿងល្អប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំវាគឺជារឿងដែល

មិនល្អមិនគួរឲកើតឡើងទល់តែសោះ។

អ្នកចង់ដឹងចម្លើយរបស់ខ្ញុំមែនទេតាមពិតខ្ញុំមិនចង់ធ្វើដូចជាពួកគេទាំងអស់នោះទេខ្ញុំពិតជាមិនចង់នោះទេ។​ជីវិតដូចជាពួកគេភាពឆ្កួតឡប់ជីវិតពេញទៅដោយភាពងងឹតសូន្យគ្មានការគិតវែងឆ្ងាយរស់នៅបែបនេះខ្ញុំមិនចង់នោះទេ។

សម្រាប់មនុស្សដូចជាខ្ញុំមើលឃើញរឿងរាយរបស់ពួកគេបែបនេះហើយការគិតរបស់ខ្ញុំខុសអំពីពួកគេបែបនេះហើយខ្ញុំក៏មិនចង់មានការគិតដូចជាពួកគេបែបនេះនោះដែល។

ដូចច្នេះហើយទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តបែបនេះ។

ប្រហែលជាខ្ញុំអានសៀវភៅទិចពេកហើយមើលទៅប្រហែលជាខ្ញុំគិតអំពីពិភពលោកនេះច្រើនហើយមើលទៅទើបធ្វើឲខ្ញុំមានការគិតបែបនេះ។

មនុស្សតែងតែនិយាយថាទល់តែពួកគេបានឆ្លងកាត់រឿងរាយទាំងអស់នោះទើបពួកគេអាចយល់បានទល់តែពួកគេបានធ្វើទើបពួកគេអាចយល់បានប្រាកដណាស់គឺពិតជាបែបនោះ។

ប៉ុន្តែពេលខ្លះអ្វីដែលខ្ញុំបានសម្លឹងទៅមើលមនុស្សនៅក្នុងពិភពលោកពួកគេធ្វើនោះភាគច្រើនគឺនៅតែមិនអាចនិងយល់បានសម្រាប់ពួកគេអ្វីដែលគេធ្វើតាមអារម្មណ៏របស់គេតាមការគិតមួយភ្លេតៗរបស់គេហើយនោះគឺជាចំណងចំណូលចិត្តរបស់ពួកគេហើយក៏ត្រូវតែគោរពចំណូលចិត្តរបស់គេ។

ហើយមនុស្សលោកគឺបែបនេះមានតម្រូវការខុសគ្នាមានការគិតផ្សេងៗគ្នាចំណូលចិត្តខុសគ្នា។

" ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃវាធ្វើឲកាន់់តែត្រូវការស្វែងយល់អំពីពិភពលោកទាំងមូលហើយធ្វើអ្វីដែលចូលចិត្តចូលចិត្តអ្វីដែលធ្វើ

ពិភពលោកនៅក្នុងសៀវភៅអស្ចារ្យណាស់របស់ជាច្រើនដែលខ្ញុំមិនដែលបានឃើញខ្ញុំគិតថាគង់មានថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនិងបានឃើញ

ពេលខ្លះមនុស្សម្នាក់មិនទាន់ស្គាល់រស់ជាតិនៃភាពអស់សង្ឃឹមនៅឡើយមួយឆ្នាំៗកន្លងផុតមួយថ្ងៃៗក៏កន្លងផុតដូចេ្នះនរណាក៏មិនអាចរៀបរាប់បានមនុស្សម្នាក់ដែលខំទ្រាំនៅក្នុងភាពងងឹតឯកកោរង់ចាំអព្ភូតហេតុកើតឡើងនោះអ៊ីចឹងអារម្មណ៍បែបនេះតើយល់ថាតើមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាទៅ ?

មនុស្សរស់នៅយូរទៅគង់តែចាស់ស្បែកជ្រួញចុងក្រោយមិនយូរប៉ុន្មាននិងត្រូវស្លាប់ហេតុអ្វីត្រូវព្យាយាមរស់នៅទាំងអត់ធ្មត់ខាំមាត់សង្កត់ចិត្តបែបនេះមើលមកការរស់នៅរបស់មនុស្សលោកឃើញថាខកចិត្តហើយគ្មានតម្លៃប៉ុន្តែតាំងតែពិចារណារឿងស្លាប់មកធ្វើឲខ្ញុំបានយល់ថាគ្មានអ្នកណាម្នាក់រស់នៅដើម្បើស្លាប់នោះទេដែលសំខាន់គឺពេលដែលនៅរស់ដូច្នេះទោះបីជាចុងបញ្ចប់ត្រូវបានកំណត់ក៏ដោយត្រូវតែរស់នៅឲបានល្អមានសុភមង្គលហើយក៏ត្រូវរស់នៅបន្តមិនអាចនិងបោះបង់ហេតុផលងាយយល់បែបនេះមកទល់ពេលនេះទើបខ្ញុំយល់។

រាល់ថ្ងៃចំពោះខ្ញុំសម្លឹងទៅមើលពិភពលោករបស់យើងស្វែងយល់អំពិពិភពលោកដ៏ធំមួយនេះជាមួយនិងការស្រលាញ់ចំពោះពិភពលោករបស់យើងមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះជីវិតមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងពិភពលោកជាមួយនិងគ្នា។

នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់កំពុងគិតពីថ្ងៃអានាគតគេនិងត្រូវធ្វើមនុស្សម្នាក់ទៀតគិតពីពិភពលោកទាំងមូលដែលនិងត្រូវផ្លាស់ប្តូរចែករំលែកអ្វីដែលនិងត្រូវបានចែករំលែកទទួលបានអ្វីដែលនិងត្រូវបានមិនថាវាគឺគួរឲក្លាចឬគួរឲស្ងប់ស្ងែងនោះទេចំពោះអ្វីដែលវានិងផ្ដោះប្ដូរជាមួយនិងភាពត្រឹមត្រូវ។

យុវ័យគឺខួរក្បាលវិលលឿនមានកំម្លាំងតែការខ្វះខាតរបស់ពួកគេគឺបទពិសោធន៏ហើយនិងទំនាក់ទំនងពិភពលោកគឺដើរលឿនខ្លាំងណាស់ពិបាកនិងស្មាន។

1. រាល់ថ្ងៃរស់នៅខិតខំប្រឹងប្រែងពព្រឹងស្មារតីរបស់ខ្លួនកែប្រែការខុសឆ្គងដែលធ្លាប់ធ្វើអ្វីដែលនិងត្រូវធ្វើគឺធ្វើឆាប់ៗមិនទុកឲកន្លងទៅព្រោះមិនចង់ឲកើតមានវិប្បដិសារីកែប្រែនៅកំហុសគ្រប់យ៉ាយឆាប់ដេកឆាប់ក្រោកគឺដើម្បើសុខភាព

មួយវិនាទីប្រុងប្រយ័តគ្រប់ពេលវាលាព្រោះមនុស្សតែងតែបាត់បងស្មារតីនៅពេលដែលមានអាសន័កើតឡើងដូចច្នេះខិតខំពព្រឹងសារតីចិត្តគំនិតរបស់ខ្លួនពេលហូបចំណីក៏ត្រូវគិតអំពីវាមិនប្រហេសស្វែងយល់អំពីពិភពលោកចំណេះដឹងជាសកលធ្វើអ្វីដែលចូលចិត្តចូលចិត្តអ្វីដែលធ្វើ។

អ្វីដែលក្លាចនោះគឺនៅពេលដែលបាត់បង់ខ្លួនឯងបាត់់បង់ការគ្រប់ស្មារតីនៅពេលនោះគឺវាគួរឲក្លាចណាស់វាប្រែលប្រួលទៅជាមនុ្សមួយផ្សេងទៀតក្នុងពេលជាមួយនិង​គ្នា​។

មានបំណងកែប្រែវាសនារបស់ខ្លួនឯងប្រឆាំងជាមួយនឹងព្រំលិខិតប្រឆាំងជាមួយទេវតាដែលចាសម្រាប់ការស្លាប់របស់មនុស្សម្នាក់ការតស៊ូរប្រឆាំងជាមួយនិងវាសនដែលមនុស្សលោកនិយាយថាវាបានកំណត់នៅជីវិតរបស់គេធ្វើគេអស់សង្ឈឹមនៅក្នុងជីវិតចុះចាញ់នៅការកែប្រែវាសនារបស់ខ្លួនឯងមិនព្រមដើរទៅមុខសុខបោះបង់វាចោលហើយមានភាពកង្វល់នៅក្នុងជីវិតរបស់គេបើទោះបីជាដឹងថាវាកែប្រែមិនបានក៏ដោយក្នុងចិត្តនៅតែមិនបោះបង់និងខិតខំបើសិនជាមិនសាក​​ល្បងម៉េចនិអាចដឹងបានថាវាមិនអាចដូចច្នេះត្រូវតែសាកល្បង។

ដឹងថាមនុស្សកើតមកនិងត្រូវស្លាប់មានការឈឺចាប់ទុក្ខវេទនាឈឺចាប់គឺល្អចេះឈឺទើបធើ្វឲស្វាងកាន់តែធំកាន់តែឈឺចាប់ហើយមិនក្លាចនិងធំនៅក្មេងសប្បាយរើករាយចង់នៅក្មេងមិនចង់និងធំធម្មជាតិមិនបានកំណត់ថាវានៅតែក្មេងរហូតនោះទេកាន់ធំៗកាន់មានការឈឺចាប់ប៉ុន្តែដាច់ខាតត្រូវក្លាចជាមនុស្សធំជាមនុស្សចាស់មិនអាចនៅក្មេងបាននោះទេហើយនឹងទទួលស្គាល់វាមិនបោះបង់ជីវិតរស់នៅថ្ងៃនេះឲបានល្អថ្ងៃស្អែកឲបានល្អជាងថ្ងៃនេះទៅទៀត។

បើជីវិតរបសខ្ញុំមានតែត្រឹមថ្ងៃនេះតើនៅថ្ងៃនេះខ្ញុំនិងធ្វើអ្វី​?

មនុស្សលោកមានវាសនាខុសគ្នាមានការគិតាកររស់នៅខុសគ្នាមិនបដិសេធជាមួយនិងជីវិតទទួលយកវាដោយភាពមាំមួនជីវិតគឺដូចជាថ្ងៃលិចហើយវានិងរះឡើងវិញធម្មជាតិនៅជុំវិញខ្លួនពិភពនោក្នុងសៀវភៅពិតជាស្រស់ស្អាត់ខ្លាំណាស់តើអ្នកដឹងទេ?អានសៀវភៅមួយរយដងយល់អត្ថន័យដោយខ្លួនឯង​​៕​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

សម្លឹងមើលពិភពលោកដោយភាពរើករាយមើមនុស្សជុំវិញខ្លួនរស់នៅជាមួយនិងពួកគេមើលទៅលើមេឃពណ៍ខៀវបក្សាបក្សីហោះហើរលើអាកាសឃើញពីភាពស្រស់ស្អាត់របស់ពិភពលោកចង់រស់នៅជាមួយវាតទៅទៀតមិនមានការសោកស្ដាយចំចំពោះជីវិតដែលបានកើតឡើងពេញចិត្តជាមួយវាទទួលយកវាដោយភាពរើករាយបំផុតនេះគឺជាអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមួយនឹងជីវិតនៅក្នុនពេលនេះ។

​មានអ្វីទៅសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ដែលចង់រស់នៅឲបានល្អនៅពេលដែលមានជីវិតមានទំនួលខុសត្រូវទៅលើពិភពលោក

រស់នៅតែងតែមានអារណ៏បើកទូលាយចំពោះមនុស្សលោកគ្រប់គ្រង់អារម្មណ៏ភាពឆេវឆាវការខឹងក្រោតភាពស្អប់ខ្ពើមចំពោះអ្នករាល់គ្នាមិនចង់ឲមានអ្វីទាំងអស់នេះកើតឡើងមិនត្រូវការនិងរំលឹករឿងពីអតីតកាលដែលកន្លងហួសចាត់ទុកមនុស្សលោកគឺដូចជាគ្រួសាររបស់ខ្លួនព្រោះចុងបញ្ខាប់នៃជីវិតនិងត្រូវស្លាប់មិនថាអ្នកគឺជានរណារចុងក្រោយគឺជាធូលីនៅក្នុងបរិយាកាសដូចច្នេះអ្វីនៅក្នុងពេលនេះគឺរស់នៅឲបានល្អបំផុតតែប៉ុណោ្ណះ។

មិនមានភាពប្រាកដនិយមសម្បូរតែការស្រមើស្រមៃអានាធិបេយ្យមានពេលខ្លះមិនជឿជាក់នៅពេលដែលធ្វើមិនត្រូវការនិយាយបែបអានាធិបេយ្យមិនចូលចិត្តរស់នៅបែបអូរអរចូលចិត្តភាពស្ងប់ស្ងាត់មិនចង់ចំណោយពេលឲវាកន្លងហួសទៅដោយមិនបានធ្វើអ្វីហើយអាចនិងមានវិប្បដិសារីកើតឡើងនៅពេលក្រោយដូចច្នេះខិតខំកែប្រែវានៅពេលនេះបើទោះបីជាវាពិបាកក៏ដោយនៅតែព្យាយាម។

ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំឆ្ងល់អ្វីដែលមិនមាននៅក្នុងសៀវភៅដែលមនុស្សពិបាកនិងឆ្លើយ?

_______

   2. សតវត្សរ៍​ទី​20 គឺជាសុបិន្តអាក្រក់របស់មនុស្សលោកចំពោះការចង់បានសន្តិភាពប៉ុន្តែបែជាកើតទៅជាសង្រា្គមជាសកល​​ទូទាំង​ពិភពលោកតែនេះគឹជារការការវិវត្តន៍នៃមនុស្សលោកបន្តាប់ពីសង្រា្គមសន្តិភាពនិងមកដល់។ហើយច្បាប់​ធម្មជាតិវា​ត្រូវ​បាន​កំណត់​បែបនោះចាប់តាំងពីការចូលមកដល់នៃសតវត្សរ៍​ទី​20សង្រ្គាមលោក​លើកទី​មួយ1914-1918ជា​មួយនិង​ការបង្កឡើង​ដោយ​អាល្លឺម៉ង់​សង្រា្គមជាមួយនឹងអាណានិគម​និយមដើម្បើ​ទទួលបាន​ឯក​រាជ្យជាតិ​សង្រ្គមលោកលើកទីពិរ1939-1945និងការ​ចូលមកដល់នៃ​កុម្មុយនិស្តនិងសង្រ្គាមត្រជាក់​1947-1991រវៀង​សហរដ្ឋអាមេរិក-សហភាពសូវៀត។

សម័យកាលនោះការប្រកួតប្រជែងយីហោរបស់ពួកគេគឺប្រជាធិបតេយ្យនិងកុម្មុយនិស្តនៅ​ក្នុងពេលនោះពិភព​លោកពរពេញ​ទៅ​ដោយភ្នួកភ្លើង​ការកាប់សម្លាប់ភាព​ខ្មៅងងឹតយើង​អាច​និយាយ​ថាសតវត្សរ៍ពណ៏ខ្មៅមនុស្សលោក​ឆ្លងកាត់ការឈឺ​ចាប់ទុក្ខវេទនាការ​ព្រាត់ព្រាក់​គ្រួសារប្រទេសជាតិ​គ្មានភាពសុខសាន្តមនុស្សលោកកាល​ជំនាន់នោះមិនចូលចិត្ត​សេចក្ដីសុខចូលចិត្ត​ការកាប់​សម្លាប់មហិច្ឆតាឆ្កួតលីលោរបស់មនុស្សសម្បូរទៅដោយអ្នកចេះដឹងគ្មានមនោសញ្ចេតនាការលះបង់គ្មានការទទួលខុសត្រូវចំពោះមនុស្សលោកដូចគ្នាការខូចខាតសតិអារម្មណ៏ស្មារតីមិននិងនរពេញទៅដោយភាពស្អប់ខ្ពើមការរើសអើងគ្មានសេរីភាពខាងសតិសម្បជញ្ញៈវាគឺជាឆាកល្ខោនសម្រាប់អ្នកដែលចូលចិត្តមើលការបាញ់ប្រហារមោទនភាពជាមួយអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើការលះបង់របស់ពួកគេការឈឺចាប់និងការបញ្ចប់សុបិន្តអាក្រក់នេះនិងការបញ្ចប់នៃសតវត្សរ៍​ទី​20 ។

ក៏ប៉ុន្តែប្រវិត្តសាស្រ្តវាមិន​នបញ្ចប់ទេ​នៅពេល​ដែលរបបនោះ​នៅតែបន្តក្នុងបរិបទ​មួយដែលសហភាពសូវៀត​បាន​ដួលរលំនៅឆ្នាំ1991​ហើយឥទិ្ធពល​របស់វាមិន​ទាន់បញ្ឃប់កុម្មុយនិស្ត​បានរាលដាលជាច្រើនប្រទេសរួចទៅហើយទ្រឺស្តីរបស់​​Karl Marx-Friedrich Engels

និងការអភិវឍ្ឍន៍របស់វាដោយលេនីនបន្តាប់មកដោយស្តាលីនហើយនៅក្នុងពេលនេះមនុស្សជាច្រើនបានសិក្សាអំពីវាបានដើរតាមពួកគេការបែងចែកមូលធននិយមនឹងសង្គមនិយមហើយប្រវិត្តសាស្រ្តត្រូវបានចាប់ផ្ដើមមេ្ដងទៀតនៅក្នុងសតវត្សរ៍​ទី​​21​។

ទោះ​បី​ជាសហរដ្ឋអាមេរិកបានឈ្នះសហភាពសូវៀតក៏ដោយវានៅតែបន្តដរាបណាបញ្ញា​​វន័អ្នកសិក្សា​នៅតែរៀន​អំពិវាហើយ​គេនៅតែ​មានការប្រកួតប្រេជែងបែបនោះឬក៏របបមួយត្រូវបញ្ចប់ទើបវាត្រូវបញ្ឍប់ប្រសិនបើពួកគេចាត់ទុកមួយគឺជាទឺកហើយមួយទៀតគឺជាអាហារដូចច្នេះវានិងអាចទៅជាមួយគ្នាបានល្អឬវាជាសតិអារម្មណ៏របស់មនុស្សលោកនៅពេលដែលពួកគេស្អប់អ្វីមួយគេតែងមិនពេញ

ចិត្តនិងរបស់នោះប្រវតិ្តសាស្រ្តបានបញ្ចាក់អំពីវាអ្វីដែលបានកើតឡើងរួចមកវាគឺជាវាសនារបស់មនុស្សលោកហើយវាមិនអាចកែប្រែបានពេលនោះ។

ចាប់តាំងពីដើមទសវត្ស ១៩៧០ ភាគច្រើននៃការជជែក ដេញដោលខាងទ្រឹស្តីនៅក្នុងទំនាក់ទំន ងអន្តរជាតិបានផ្តោត លើសំណួររបស់រដ្ឋ។ ការពិភាក្សាខ្លះ បានផ្តោតទៅលើបុព្វហេតុវិភាគរបស់រដ្ឋ ដែលជាតួអង្គសំខាន់នៅក្នុងទំនាក់ទំនង អន្តរជាតិខណៈដែលខ្លះបានផ្តោតលើសំណួរដែលមានលក្ខណៈស្តង់ដារអំពីកំរិតដែលរដ្ឋអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកធានាចំបងនៃអ្វីដែលល្អនៅក្នុងនិងរវាងរដ្ឋ។ 

ភាពប្រាកដនិយមបានបញ្ជាក់ជំហរបែបប្រពៃណីលើរដ្ឋហើយតាមរយៈការលេចចេញជាថ្មីនៃភាពប្រាកដនិយមបានបញ្ជាក់ពីលក្ខណៈថ្មីជាពិសេសនៅក្នុងវិស័យទំនាក់ទំនងសេដ្ឋកិច្ចអន្តរជាតិ។ គំរូដទៃទៀតបានប្រឆាំងនឹងបុព្វហេតុដំបូងរបស់រដ្ឋទាំងដោយអះអាង ពីតួនាទីរបស់អ្នកមិនមែនជារដ្ឋដូចជានៅក្នុងទ្រឹស្តីនៃការពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកនិងអន្តរជាតិឬដោយអះអាងពីបុព្វហេតុនៃប្រព័ន្ធនិងរចនាសម្ព័ន្ធសកលលើតួអង្គជាក់លាក់។ វិធីសាស្រ្តទាំងនេះត្រូវបានជះឥទ្ធិពលដោយនិន្នាការទូលំទូលាយនៅក្នុង វិទ្យាសាស្ត្រ នយោបាយ ភាពប្រាកដនិយមដោយទ្រឹស្តីនយោបាយដែលមានឥទ្ធិពលការឆ្លងប្រទេសដោយពហុនិយមនិងការបដិសេធឥរិយាបថ របស់រដ្ឋក្នុងការពេញចិត្តនៃការសិក្សាសកម្មភាព; រចនាសម្ព័ន្ធតាមទ្រឹស្តីនៃការប្តេជ្ញាចិត្តសេដ្ឋកិច្ចសង្គម។

ក្រោយពិពេលនោះមកពិភពលោកបានស្គាល់ការផ្លាសប្ដូរជាសកលការមកដល់នៅសាកលភាវូបនីយកម្មក្នុងទសវត្សរ៏ឆ្នាំ1970​ចាប់ពី​ពេលនោះមកក្រោយសង្រា្គមបានចប់ប្រទេសនីមួយៗស្គាល់នៅភាពរើកចម្រើនការអភិវឍ្ឍន៏គ្រប់វិស័យពិភពលោករស់នៅមានការទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមករវៀងរប្បធម៍ភាសាការធ្វើឲផ្លាស់ប្ដូរជាសកលបែបនេះវាគឹជាការវិវន្ត៏របស់មនុស្សលោកការធ្វើសមាហរណកម្មសេដ្ឌកិច្ចទំនើបកម្ម។

ភូមិសាស្ត្រនយោបាយនៅសតវត្សរ៍ទី ២១៖ ការធ្វើសមាហរណកម្មនិងការអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងយុគសម័យនៃ“ រដ្ឋនៅទ្វីប”  ដែនដីនយោបាយ អភិបាលកិច្ច ក្នុងសតវត្សរ៍ទី ២១ មានតម្រូវការចាំបាច់ដើម្បី វិភាគទំនាក់ទំនង រវាងការអភិវឌ្ឍន៍និងសមាហរណកម្មតំបន់ដោយ មានការយកចិត្តទុកដាក់ជាថ្មីចំពោះភូមិសាស្ត្រនយោបាយ។ 

ទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋសេដ្ឋកិច្ចនិងប្រព័ន្ធអន្តរជាតិនៅក្នុងដំណើរការបន្តនៃការផ្លាស់ប្តូរដែលបង្កើតសណ្តាប់ធ្នាប់ពិភពលោកថ្មីមួយ

ដោយផ្តោតលើទ្រឹស្តីភូមិសាស្ត្រនយោបាយនៅសតវត្សរ៍ទី ២១ រដ្ឋទាំងនោះក្នុងការស្វែងរកការបង្កើនស្វ័យភាពអនុវត្តយុទ្ធសាស្ត្រនៃ ការធ្វើសមាហរណកម្មតំបន់និងគោលនយោបាយដែលផ្តោតលើការអភិវឌ្ឍដោយដើរតាមមាគ៌ាដើម្បីបង្កើតប្រាក់ចំណេញថ្មីផ្តោតលើរដ្ឋដែលកំពុងបន្តនៅក្នុងវិសាលភាព។  ប្រើទស្សនវិស័យភូមិសាស្ត្រនយោបាយដែលហៅថា“ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយបែបបុរាណ” ដោយ សង្កត់ធ្ងន់លើវិមាត្រទឹកដីនៃការបង្កើតរដ្ឋ។ ដែលរួមបញ្ចូលទាំងគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចនិងការបង្កើតអត្តសញ្ញាណជាតិ។ ការយក ចិត្តទុកដក់ជាពិសែសបានផ្តល់ទៅលើផ្ទាំងគំនូរដែលមាននៅក្នុងលំហដែលបានសង្កេតនៅក្នុងប្រព័ន្ធអន្តរជាតិនៃការលើកកម្ពស់ផ្លូវឆ្ពោះទៅរករដ្ឋនៃវិសាលភាពទ្វីប។ 

3.មួយជីវិតរបស់ខ្ញុំគឺគ្រាន់ទតែចង់ដឹងអំពីរឿងរាយរបស់ពិភពលោកនេះរឿងរាយរបស់មនុស្សលោកចត្តិគំនិតរបស់មនុស្សលោក​ច្បាស់ធម្មជាតិ!​  

ជីវិតមនុស្សលោកគ្រាន់តែជាសុបិន្តអាក្រក់មួយតែប៉ុណ្ណះបែបចែកចូលទៅជាបញ្ហាបន្តាប់មកធ្វើឲយើងបែបចែករវៀងអ្នកហើយនឹងខ្ញុំ​ការខ្វែងគំនិតគ្នារវៀងរឿងដែលនិងត្រូវនិយាយនៅក្នុងផលប្រយោជ៏ភាពលោគលន់។

ពេលខ្លះក៏អស់សង្ឈឺមនៅក្នុងជីវិតនិងអ្វីគ្របយ៉ាងដែលនិងត្រូវធ្វើដើម្បើអាចនឹងធ្វើវាបានទតែខ្ញុំនឹងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះការលះបង់ការទទួលខុសត្រូវ​របស់មនុស្សម្នាក់។

មនុស្សម្នាក់រស់នៅក្នុងពិភពងងឹតរង់ចាំអភូតហេតុកើតឡើងគិតថាថ្ងៃណាមួយនឹងមានអ្នកណាមកជួយចេញពីទីកន្លែងនោះមួយថ្ងែហើយមួយថ្ងៃទៀតមួយឆ្នាំហើយមួយឆ្នាំទៀតតែអារម្មណ៏មួយនោះអ្នកណានិងពិពណ៌នាបាន។

អ្នកណាម្នាក់អាចដឹងអំពីវាបាន​សម្រាប់ខ្ញុំនឹងជួយពួកគេនៅពេលដែលខ្ញុំនៅមានជីវិត។

សម្រាប់ការកែប្រែវាសនារបស់ខ្លួនសម្រាប់គ្រានតែការរស់នៅពេញមួយេជីវិតឲបានល្អហើយក៏ពេលខ្លះជ្រុលរហូតដល់កើតមានភាពអាត្មានិយមប៉ុន្តែតើបែបនេះវាគឺជាភាពអាធ្មានិយមមនុស្សម្នាក់មានជម្រើសក្នុងការជ្រើសរើសរៀងៗខ្លួនវាត្រឺមត្រូវពាក់កណ្តាលសម្រាប់់អ្នកដែលមានទំនួលទុសត្រូវតិចអាចនឹងមានការជ្រើសរើសបែបនោះ សម្រាប់​មនុស្សដែលមានការទទួលខុសត្រូវច្រើនគេនឹងដឺងអំពីអ្វីត្រូវជ្រើសរើសការលះបង់ការសម្រេចចតិ្តអ្វីដែល​រលះបង់​ម្បើនឹងទទួលបាន។

មានពេលមួយចំនួនពាក្យជាច្រើនដែលយើងចង់និយាយទៅកាន់មនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្លួនហើយជាចុងក្រោយទៅកាន់ពិភពលោកគួយផ្សំជាមួយនឺងការសេរសេរឿងប្រលោមលោកជាមួយនឹងការឈឺចាប់ការបំផិតបំភ័យការលួងលោមការបំបោសអង្អែលការវាយប្រហារគ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់នៃអត្ថបទ។

ចាំបន្តិចទៀតអ្វីៗនឺងល្អប្រសើរនៅពេលដែលវានិងមកដល់អ្វីនិងល្អប្រសើរជាងពេលនេះ។

4,ភាពឯកកោរសម្រាប់ការនៅម្នាក់ឯងហាក់បីដូចជាមិនមានអ្នកដែលត្រូវការអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនមិនមានការស្វាគមន៏ចំពោះអ្នកចាត់ទុកដូចជាខ្យល់អ្នកមានអារម្មណ៏ថាមិនមានអ្នកណាត្រូវការលែងចង់និងរស់នៅបន្តទៅទៀតមើលទៅពិភពលោកដូចជាងងឹតសូន្យគ្មានភាពស្រស់បំព្រងភាពឯកកោររង់ចាំអភូតហេតុកើតឡើង​មួយថ្ងៃហើយមូយថ្ងៃទៀតមួយឆ្នាំហើយមួយឆ្នាំទៀត​​​​រស់នៅដូចជាអស់សង្ឈឹមនៅក្នុងជីវិត​!​​សម្រាប់ការគិតសុីជំម្រៅការនៅម្នាក់ឯងមានពេលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មើលចតិ្តគំនិតរបស់ខ្លួនពព្រឹងស្មារតីរសប់ខ្លួនចូលទៅជ្រៅជាមួយនិងគំនិតហេតុផលសច្ចាក់នៃច្បាប់ធម្មជាតិដូចចេ្នះមនុស្សម្នាក់នោះត្រូវការបែបនោះបំផុតសម្រាប់គេ។

ប្រសិនបើមិនចង់កុំធ្វើឲខ្លួនឯងឈឺចាប់អី!

នៅពេលគេសួរថាតើអ្នកក្លាចស្លាប់ទេជាសំណួរឆ្លើយដោយផិតភ័យស្លាប់មែនទេមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រាកដជាក្លាចហើយសម្រាប់ការរស់នៅគ្រួសារមិត្តភិត្តមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនពិភពលោកស្រស់ស្អាតខ្លាំងយ៉ាយនេះអ្វីៗនៅជុំវិញខ្លួនខ្ញុំចូលចិត្តច្រើនយ៉ាយនេះអ្នកណាម្នាក់ដែលអស់សង្ឈឹមមិនចង់រស់បន្តទៅ។

បើទោះបីជាដឹងថាថ្ងៃក្រោយជីវិតនិងត្រូវស្លាប់មែននោះក៏នៅតែចង់រស់នៅបន្តទៅទៀតមិនចង់និងបោះបង់ហើយនិងខំប្រឹងប្រែងបន្តទៅទៀត។

ប្រសិនបើខ្ញុំមិននិយាយខុសនៅថ្ងៃនេះទេប្រាកដជាមិនមានអ្នកណានិងនិយាយត្រឹមត្រូវនោះទេហើយបើដូចច្នេះអ្នកនិងមិនមើលឃើងតែទុទិដ្ឋិនិយមហួតហេតុពេកចំពោះចំណុចអវិជ្ចមានហើយនិយាយឲចំអ្នកមិនយល់អំពីច្បាប់ធម្មជាតិហើយនិងប្រហែលជាថ្ងៃក្រោយទៀតអ្នកនិងនៅតែមិនយល់អំពីវាបើទោះបីជានិយាយដល់ថ្ងៃស្អែកទៀតក៏នៅតែមិនយល់អាកំបា៏ងរបស់ទេវតាអាកំបា៏ងពិភពលោកមនុស្សធម្មតាម៉េចនិងអាចយល់បានទៅ។

ជនអានាថារស់នៅដូចជាអនាធិបេយ្យសេរសេអនាធិបេយ្យនិយមមិនមានភាពប្រាកដនិយមមិនចូលចិត្តរៀនមេរៀនដែលនៅតាមសាលាចូលចិត្តរៀនគ្រប់ទីកន្លែងបែបអានាធិបេយ្យនៅម្នាក់ឯង​។

5,តើយើងបានសិក្សាអ្វីខ្លះអំពីពីភពលោកនិងទទួលបានបទពិសោធន៏អ្វីខ្លះការចង់ចាំអ្វីខ្លះនៅក្នុងឆ្នាំ2020នេះចំពោះការស្វែងយល់ជាសកលតើយើងបានរើកចម្រើនអ្វីខ្លះនៅក្នុងឆ្នាំនេះហើយតើយើងនិងអនុវត្តន៏នៅឆ្នាំបន្ទាប់កែប្រែកំហុសឆ្គងនៅក្នុងពេលនេះដើម្បើឲវាកាន់តែមានភាពល្អប្រសើរបន្តទៅទៀតជាងថ្ងៃនេះ។

សម្រាប់ការរស់នៅការធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់ពិភពលោកមនុស្សលោករស់នៅក្នុងពិភពលោកជាមួយនិងគ្នាការលះបង់គ្រប់យ៉ាងនិងទទួលបានត្រឡប់មកវិញហើយបាត់បង់របស់ដែលខ្លួនមិនចងនិងបាត់បង់ការទទួលបានភាពរើករាយហើយនិងការឈឺចាប់ដែលធ្វើអ្វីមួយមិនមានដើម្បីអ្វីដែលយើងចង់បាននោះទេប៉ុន្តែវាគឺជាសា្មរតីជាមនុស្សដូចច្នេះត្រូវធ្វើវាមានក្ដីសុបិន្តរួមគ្នាកសាងពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាត់រូមគ្នាបន្តឆ្ពោះទៅមុខ។

គិតឲបានវែងឆ្ងាយសុីជុំម្រៅស្វែងយល់អំពិពិភពលោកដ៏ធំមួយនេះជាមួយនិងការស្រលាញ់ចំពោះពិភពលោករបស់យើងមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះជីវិតមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងពិភពលោកជាមួយនិងគ្នា។

អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងតែសិក្សារឿងមួយគឺមិនបកក្រោយខ្ញុំគ្រាន់តែពិបាកចិត្តរឿងដែលខ្លួនឯងធ្វើមិនបានមិនស្ដាយក្រោយរឿងដែលខ្លួនធ្លាប់ធ្វើជីវិតមនុស្សគឺសុទ្ធបែបនេះត្រូវទេមួយជំហានដែលធំធាត់ត្រូវការលះបង់ខ្ញុំទទួលបានរបស់ដែលត្រូវការតែបាត់បង់របស់ដែលខ្ញុំមិនចង់បាត់បង់តើគ្រប់យ៉ាងនៅលើលោកនេះអ្នកណាមិនបែបនេះ។

នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់កំពុងគិតពីថ្ងៃអានាគតពួកគេនិងត្រូវធ្វើមនុស្សម្នាក់ទៀតគិតពីពិភពលោកទាំងមូលដែលនិងត្រូវផ្លាស់ប្តូរចែករំលែកអ្វីដែលនិងត្រូវបានចែករំលែកទទួលបានអ្វីដែលនិងត្រូវបានមិនថាវាគឺគួរឲក្លាចឬគួរឲស្ងប់ស្ងែងនោះទេចំពោះអ្វីដែលវានិងបាត់បង់ហើយផ្ដោះប្ដូរជាមួយនិងភាពត្រឹមត្រូវ។

ភាពស្រពិចស្រពិលនៅក្នុងជីវិតសម្រាប់ការរស់នៅដោយមិនដឹងថានិងត្រូវធ្វើអ្វីបន្តរាល់ថ្ងៃមិនអាចយល់បានអំពីជីវិតរស់នៅជាមួយនិងអតីតកាលការឈឺចាប់ដែលវាបានមកដល់ភាពលំបាកនៅក្នុងជីវិតកំពុងតែតាមអ្នកមនុស្សគ្រប់គ្នាខិតខំដើម្បើភាពសុខស្រួលលះបង់ជាបន្តបន្ទាប់ដោយនិងរំពឹងថានិងទទួលបានភាពសុខស្រួលនៅក្នុងជីវិតហើយពេលខ្លះវាក៏មិនបានដូចអ្វីដែលខ្លួនបានគិតទុកវាធ្វើឲមានការឈឺចាប់ហើយវានិងធ្វើឲមនុស្សម្នាក់នោះលែងមានការជឿជាក់ខិតខំបន្តទៅទៀតនៅក្នុងពិភពលោកនេះមិនមានភាពសុខស្រួលណាដែលទទួលបានដោយមិនមានការខិតខំហើយនិងលះបង់សម្រាប់មនុស្សលោកគឺដូចនេះ។​

នៅលើលោកនេះមានមនុស្សចាប់ទុករបស់សំខាន់ជាងជិវិតរស់នៅទៅទៀតយើងអាចដឹងអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងនៅលើលោកនេះនៅក្នុងសៀវភៅនិងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។

រឿងរាយជាច្រើនរបស់ពិភពលោកដែលខ្ញុំត្រូវការស្វែងយល់អំពីពិភពលោកមួយនេះវាសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់ខ្ញុំក្នុងពិភពលោកមួយនេះមានរឿងរាយជាច្រើនដែលខ្ញុំចូលចិត្តអានសៀវភៅអំពីពីភពលោកមានព្រឹត្តិការណ៏ជាច្រើនដែលវាគួរឲចាប់អារម្មណ៏វាពិតជាមានភាព។​អស្ចារ្យខ្លាំងណាស់នៅក្នុងសៀវភៅពីភពលោកពិតជាស្រស់ស្អាត់ខ្លាំងណាស់ហើយពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃវាតែងតែធ្វើឲខ្ញុំចង់ដឹងចង់ឃើញចង់ស្វែងយល់អំពីវាជីវិតរបស់មនុស្សលោកអ្វីជាច្រើននៃពីភពលោកទាំងមូលហើយក៏រឹតតែដឹងថាខ្លួនឯងមិនដឹងអ្វីទាំងអស់។

ខ្ញុំត្រូវមានការងារជាច្រើនដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើហើយត្រូវគិតពិចារណាអំរឿងរាយទាំងអស់នោះ។

6,តើអ្នកអាចនិងនឹកស្រមៃទេថាពិភពលោកត្រូវបានភាន់ច្រឡំរឿងរាយដែលមានការយល់ច្រឡំជាច្រើនបានកើតឡើងហើយមកទល់និងពេលនេះវាត្រូវបានពិភពលោកទទួលស្គាល់ដោយសារតែពេលនេះវាមានភាពរើកចម្រើនមានការអភិវឌ្ឍន៍លឿនរហស័ដែលត្រូវនិងការទទួលរបស់រាងកាយមនុស្សក៏ដូចជាបដិសេធរបស់មនុស្សនៃការគ្រប់គ្រងនៃសហភាពសូវៀតកុម្មុយនិស្តដែលក្រោយមកត្រូវបានដួលរលំដោយសារបញ្ហានយោបាយសេដ្ធកិច្ច។ល។

ប្រជាជនត្រូវបានបដិសេធជាមួយនិងវាហើយត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅរបបមួយទៀតឬក៏ត្រូវបានកែប្រែដែលងាយស្រួលជាងនេះដែលត្រូវនិងតម្រូវការរបស់មនុស្សពីមួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់កាលហើយទាំងអស់នេះវាគឺជាភាពត្រឹមត្រូវឬក៏មិនមែនជាភាពត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការពិចារណារបស់អ្នករាល់គ្នា។

ការគ្រប់គ្រងរបស់របបរាជានិយមសក្តិភូមិ(សេ្តច)ក្រោយមកទៀតត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅជាការគ្រប់គ្រងមានប្រធានាបតីនាយករដ្ឋមន្រ្តី

តើអ្នកអាចនិងនឹកស្រមៃទេថាពិភពលោកត្រូវបានភាន់ច្រឡំរឿងរាយដែលមានការយល់ច្រឡំជាច្រើនបានកើតឡើងហើយមកទល់និងពេលនេះវាត្រូវបានពិភពលោកទទួលស្គាល់ដោយសារតែពេលនេះវាមានភាពរើកចម្រើនមានការអភិវឌ្ឍន៍លឿនរហស័ដែលត្រូវនិងការទទួលរបស់រាងកាយមនុស្សក៏ដូចជាបដិសេធរបស់មនុស្សនៃការគ្រប់គ្រងនៃសហភាពសូវៀតកុម្មុយនិស្តដែលក្រោយមកត្រូវបានដួលរលំដោយសារបញ្ហានយោបាយសេដ្ធកិច្ច។ល។

​ប្រជាជនត្រូវបានបដិសេធជាមួយនិងវាហើយត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅរបបមួយទៀតឬក៏ត្រូវបានកែប្រែដែលងាយស្រួលជាងនេះដែលត្រូវនិងតម្រូវការរបស់មនុស្សពីមួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់កាលហើយទាំងអស់នេះវាគឺជាភាពត្រឹមត្រូវឬក៏មិនមែនជាភាពត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការពិចារណារបស់អ្នករាល់គ្នា។

គិតឡើងវិញនៅសំណាងល្អដែលយើងមាននៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន​ដែលមនុស្សជាច្រើនមានជាជាងសំណាងអាក្រក់កាលពីអតីតកាលដែលមនុស្សទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែមាន។

តើអ្វីទៅគឺជាសន្តិភាពនៃពិភពលោក​?

ប្រសិនបើប្រទេសមួយព្យាយាមផ្ដួលរលំអ្នកដ៏ទៃ​ដូចច្នេះនេះប្រហែលជាមិនមែនជាសន្តិភាពនោះទេ​​​។​​​​​​សម្រាប់អ្នកណាមា្នក់ដែលមានបំណងផ្ដួលរលំអ្នកដៃហើយចងឲពិភពលោកទាំងមូលបានសេចក្ដីសុខនោះ។​

ការដែលមើទៅឃើញទុទិដ្ឋិនិយមមុននឹងឃើញសុទិដ្ឋិនិយមមើលឃើញការឈឺចាប់មុននិសេចក្ដីសុខសង្គ្រាមុនពេលសន្តិភាព។

ពេលដែលអ្នកធំឡើងកុំជឿសម្ដើពួកស្រីៗឲសះស្រីដែលកាន់តែស្អាត់គឺកាន់តែពូកែបោកប្រាសមនុស្សប្រុសដែលកាន់តែសង្ហាគឺកាន់តែសាវា។